Σήμερα ήμουν στην θάλασσα και σκεφτόμουν τα λόγια μιας καλής και σοφής φίλης μου. Χτές μιλήσαμε μετά απο αρκετό καιρό, έλειπε εκείνη για διακοπές μετά εγώ, τελοσπάτνων κάναμε καιρό να τα πούμε πραγματικά όπως εμείς οι δύο ξέρουμε. Λοιπόν, αυτη η φίλη μου είπε μια απίθανη ιστορία για έναν τρελό έρωτα που έζησε στις διακοπές της. Μου μιλούσε με τις ώρες για αυτήν την αιθέρια ύπαρξη που την συνεπήρε και την γέμισε με αισιοδοξία και ελπίδα οτι ο έρωτας ζεί και υπάρχουν αγνοί και καλοί ανθρωποι σαν και εκείνη. Όση ώρα μου μιλούσε δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια απο πάνω της, έλαμπε σαν τον ήλιο. Η ενέργεια που εξέπεμπε ήταν μαγική....Ήταν τόσο παραστατική σε αυτά που περιέγραφε που ένιωθα σα να τα ζούσα και εγώ εκείνη τη στιγμή!Ήμουν τόσο χαρούμενος για την φίλη μου και για να είμαι ειλικρινής και για τον εαυτό μου γιατί μου ξανά έδινε την ελπίδα οτι ο έρωτας υπάρχει, δεν είναι μια ουτοπία των παιδικών μας χρόνων......
Πέρασαν πολλές ώρες, θα μπορούσε να γράψει και βιβλίο, τόσο μεγάλη ήταν η ιστορία της, δεν με πείραζε όμως, ήταν η φιλή μου και ήθελα πραγματικά να την ακούσω, ήθελα πραγαμτικά να της αφιερώσω όλο τον χρόνο για να ακούσω μόνο την δική της ιστορία....δεν ήθελα να πώ τίποτα, τίποτα δεν ήταν πιο σημαντικό απο εκείνη και ό,τι έζησε αυτό το καλοκαίρι...
Βγήκαμε στο κήπο να περπατήσουμε και να κάνω ένα τσιγάρο καθώς εκείνη συνέχιζε να μου διηγείται αυτόν τον ανεπανάληπτο έρωτα. Ο ζεστός ήλιος μας έλουζε διακριτικά και τα λόγια πια είχαν πάρει μια άλλη διάσταση σχεδόν μεταφυσική. Ζούσα μέσα απο τα λόγια της!Δίψαγα για αυτη την ενέργεια, τόσο φωτεινή και λαμπερή ήταν που δάκρυσα...
Με είδε, τράβηξε τα μαλλιά απο το μετωπό μου και με φίλησε στα μάτια. Ο χρόνος μας τελείωνε, ο κύριος με τη λευκή στολή μας πλησίαζε...ήξερα οτι θα κάνω καιρό να την δώ πάλι!
Γύρισε και μου ψιθύρισε κάτι, δεν το άκουσα καλά, πιο δυνατά της είπα. Ο κύριος μας είχε φτάσει, ήταν η ώρα να πάει να ξεκουραστεί. Εκείνη γύρισε και με κοίταξε με αυτά τα μεγάλα εκφραστικά μάτια της και μου έγνεψε αντίο. Απομακρυνόταν. Απόμεινα με τον κύριο με τη λευκή στολή, ο οποίος με κοίταζε με απορία. Με ρώτησε αν η φίλη μου μου είπε για τον τρελό έρωτα που είχε ζήσει, του απάντησα ναι και χαμογέλασα, ξαφνιάστηκε. Με ρώτησε αν γνωρίζω που βρίσκομαι, του απάντησα στο κήπο. Ναι, αλλά σε ποιο κήπο μου είπε, ξαφνιάστηκα. Και συνέχισε αποφασιστικά: Κύριε είστε στο κήπο του ψυχιατρείου, η κ.Τάδε (δεν θέλω να την εκθέσω) νοσηλεύτηκε στις αρχές Αυγούστου με έντονο παραλήρημα για ξέφρενους έρωτες που έχει ζήσει, η διάγνωση είναι σχιζοειδής προσωπικότητα. Αυτό όμως που πραγματικά με τρομάζει είναι οτι εσείς δεν γνωρίζετε που είστε!Μήπως να περάσετε μέσα να τα πούμε και με εσάς λιγάκι?
Τον κοίταξα με οίκτο (όπως τον άλλο κύριο στις διακοπές μου) είναι δυνατόν? Τι άνθρωποι!Τι άξεστοι άνθρωποι! Έχω σοβαρές υποψίες οτι αυτός ο κύριος με την λευκή στολή δεν ήξερε τι του γινόταν! Έφυγα απο τον πανέμορφο κήπο γεμάτος ελπίδα αλλά και ανακούφιση οτι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι σαν τη φίλη μου. Η αλήθεια είναι οτι όταν πρωτοέφτασα για να την συναντήσω μου έκανε μια εντύπωση το κτίριο αλλά με καθυσήχασε η φίλη μου οτι ήταν ένα πολύ γνωστό και μπαρόκ ξενοδοχείο. Τώρα που σκέφτομαι αυτόν τον κύριο τον λυπάμαι πραγματικά.....
Της έστειλα μήνυμα στο κινητό οτι περιμένω να γράψει όλη την ιστορία της στο blog της. Είναι κρίμα να μη μοιραστεί την εμπειρία της με όλο τον κόσμο.
τάδε έφη φιλόσοφος
Από τα πιο όμορφα κείμενα που έχω διαβάσει..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά με συγκίνησες..:-(
Κάποιοι άνθρωποι περιμένουν..περιμένουν..περιμένουν..
ελπίζουν..ελπίζουν..ελπίζουν..
Μα ποτέ τίποτα απ' αυτά που εύχονται με όλη τη δύναμη της καρδιάς τους δεν έρχεται ποτέ..:-(
Κι ας είναι το πιο απλό πράγμα στο κόσμο..!
Όπως είναι ένας έρωτας , μια αγάπη..
Ένας άνθρωπος που θα είναι πάντα δίπλα σου ότι κι αν γίνει..!
Με βλέπω κι εμένα σε λίγα χρόνια σε κανένα τέτοια μεγάλο κτίριο με μόνη συντροφιά αυτόν το κύριο με τη λευκή στολή..:-(
Γράφεις πολύ όμορφα και ιδιαίτερα..
Σε φιλώ
Σε ευχαριστώ πολύ lonely μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πιστεύω οτι θα καταλήξεις σε αυτό το κτίριο. Άνθρωποι με πραγματική καλοσύνη και ευγένεια ψυχής δεν χάνονται, μπορεί να ταλαιπωρούνται παρα πάνω απο τους δήθεν "ευγενικούς" και "ευαίσθητους" αλλά να είσαι σίγουρη οτι κάποια στιγμή δικαιώνονται και βρίσκουν αυτό που ζητάνε. Χρειάζεται υπομονή(που καταλαβαίνω οτι είναι δύσκολο....)και μεγάλη αντοχή για όλα τα χοντρομεγάλα λόγια που θα ακούσεις απο τους αμπελοφιλόσοφους.
Το κακό ξέρεις ποιο είναι? ενώ όλοι λένε για αγάπες και λουλούδια όταν έρθει η ώρα να το αποδείξουν είναι άλλα λόγια να αγαπιώμαστε, μάλλον πρέπει να μάθουμε μογκώλικα (γιατί για μογκώλους τους κόβω).... και το χειρότερο ζούν αναμεσά μας!xfiles....the truth is somewhere out there...μπορεί και σε άλλο πλανήτη!Ω, ρε περπάτημα που έχουμε να ρίξουμε...
Σε φιλώ και no worries!
και μια διευκρίνηση για τη λέξη μογκώλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει κανένα ορθογραφικό λάθος...είναι σύνθετη λέξη απο το μογγ και το κώλος (οπίσθια για τους ευγενικούς) και καταλήγει να γίνεται μογ-κώλος.