Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Διακοπές

Πόσο όμορφο είναι το καλοκαίρι...σε μαγεύει, σε ταξιδεύει, σε αναζωογονεί και σου δίνει δυνάμεις να αντιμετωπίσεις το χειμώνα που έρχεται. Εγώ όμως δεν φοβάμαι, βρίσκομαι εκεί που ακριβώς θέλω να είμαι...ζω την πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου, είμαι με τους φίλους μου, αυτό το πολύτιμο δώρο που λίγοι ανθρωποι μπορούν να εκτιμήσουν!
Το μυαλό μου παίζει κάποιες φορές κάποια παιχνίδια, όπως σήμερα, σα να υπάρχει κάτι πιο σημαντικό απο αυτό που βιώνω αυτή τη στιγμή...σταματάω και προσπαθώ να αφουγκραστώ την ύπαρξή μου για να ξεδιαλύνω τι είναι αυτό...προσπαθώ, προσπαθώ, προσπαθώ αλλά τίποτα...μάλλον με έχουν παραφουσκώσει οι μπύρες που ήπια το μεσημέρι.
Η ησυχία είναι αυτό ακριβώς που αναζητώ και ευγνωμονώ όλη την πλάση που μου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Θέλω το κεφάλι μου να καθαρίσει απο όλα, αυτή η μελαγχολία που τόσο καιρό με βασανίζει θέλω να εξαφανιστεί και να νιώσω πάλι αυτό το ανέμελο πλάσμα που ήμουν παλιά. Καλά μου έλεγε η μανούλα να προσέχω τη σιλουέτα μου όλο το χειμώνα και να τώρα βιώνω τα αποτελέσματα: κοιλιές και πλαδαρότητα.Αυτή η κατάσταση μου έχει συντρίψει την ψυχολογία αλλά πραγματικά θέλω να τη διώξω μακριά.Δεν θέλω να χάνομαι σε τέτοιες μικρότητες. Υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα απο την εμφάνισή μου, όπως να μην είχα αυτούς τους τόσο καλούς φίλους να μου συμπαραστέκονται ακόμα και τώρα που είμαι σε αυτή την κατάσταση λέγοντας μου τα καλύτερα λόγια: οτι συνεχίζω να είμαι το ίδιο θελκτικός και σπάνιος όπως παλιά! Δεν τους πιστεύω γιατί είμαι και μετριόφρων αλλά καταλαβαίνω την αγάπη τους μέσα απο τα λόγια τους.
Φοβάμαι μήπως δεν καταφέρω να σας ανταποδώσω μια μέρα την καλοσύνη σας, μήπως δεν αξίζω όλη αυτή την αγάπη...
(απο μικρό παιδί με χαρακτηρίζει η μετριοφροσύνη,  όπως μου έλεγαν και οι γονείς μου είναι μια απο τις σπάνιες αρετές μου...αχ πόσα χρωστάω σε αυτούς τους ανθρώπους!)
Μένουν λίγες μέρες ακόμα πρίν επιστρέψω στη βάση μου και αναλωθώ πάλι  στην μιζέρια της καθημερινότητας. Σαν όνειρο μου φαίνονται αυτές οι μέρες, ένα όνειρο που δεν θέλω να ξυπνήσω...
Τις διώχνω αυτές τις σκέψεις γιατί ακόμα έχω μέρες μπροστά μου να ζήσω και να γευτώ καινούργια πράγματα και εμπειρίες για να επιστρέψω μετά και να τις εκμυστηρευτώ σε όλους εσάς τους μπλογκοφίλους μου.................................................................................................(μεγάλη παύση)
........................................................................................................................................................
μόλις τώρα είχα μια συνομιλία με έναν κύριο στη διπλανή ξαπλώστρα. Τι πεζός που είναι ο κόσμος και πραγματικά στενόμυαλος! Ήθελε λέει να μου πιάσει την κουβέντα μέρες τώρα γιατί με έβλεπε μόνο συνέχεια στην ίδια ξαπλώστρα (έχω και μερικά κολλήματα για να έρχοναι σε ισορροπια με τα προτερήματα μου, όταν μου αρέσει μια θέση θέλω να κάθομαι συνέχεια στην ίδια, γιαυτό έρχομαι απο νωρίς μη μου την πάρει κάποιος άλλος) μαζί με το λάπτοπ μου να γράφω συνέχεια, να γελάω και να τσουγκρίζω τις μπύρες πάνω του και του έκανε τρομερη εντύπωση που ήμουν έτσι μόνος και είχαν πεταχτει τα μάτια μου στην οθόνη και ξεκίνησε να μου λέει κάτι βλακείες για το που είναι η παρέα μου και γιατί ένας νέος άνθρωπος κάθεται με τις ώρες μαζί με το λάπτοπ του, τα πίνει και κάθε τόσο το κερνάει και σφηνάκι....απογοητεύτηκα, τον κοίταζα γεμάτος οίκτο και περιφρόνηση. Ήθελα να του πώ πόσο βαθιά νυχτωμένος είσαι καλέ μου άνθρωπε μέσα στην απόλυτη κενότητα της υπαρξής σου...δεν το έκανα όμως, δεν μου το επιτρέπει η αγωγή μου απλά κάθισα στωικά να του εξηγήσω οτι είμαι μαζί με τους φίλους μου και όχι μόνο με αυτούς αλλα και με τις γκόμενες μου που με φλερτάρουν συνέχεια γιαυτό και κάθε λίγο και λιγάκι κερνάω σφινάκια όχι το λάπτοπ (κουτέ υπάνθρωπε). Συνέχισε να λέει κάτι ακαταλαβίστικα αλλά δεν του έδωσα σημασία. Τι να εξηγήσω τώρα σε αυτόν για το μεγαλείο αυτού του μέσου που μας φέρνει πιο κοντά και μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, τις σκέψεις μας, τις στιγμές μας....
Σας αφήνω προς το παρόν, θα τα πούμε το βράδυ κατά τις 12 στο γνωστό μπάρ, θα πάω απο νωρίς για να πιάσω τη θέση μου να έχω να ακουμπήσω και το λάπτοπ....σήμερα έχω κέφι για τρελό ξεφάντωμα και μεθύσι και δεν δέχομαι να λείπει κανένας σας απο την παρέα...έλα να συγχρονιστούμε όλοι με το τρία να κατεβάσουμε το σφηνάκι, αυτός ο γύρος κερασμένος απο εμένα!1,2,3...στην υγειά μας! το δικό μου ήταν τεκίλα το δικό σας?

τάδε έφη φιλόσοφος


 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου