Η ιστορία σήμερα αφορά έναν πρίγκιπα...

Δεν είναι σαν τους άλλους...

δεν έχει πια άλογο αλλά αυτοκίνητο (μπορεί και παπάκι, μικρή σημασία έχει η διαφορά),

δεν φοράει φανταχτερά ρούχα και μπότες αλα ρομπέν των δασών αλλά tshirt, τζίν και all star,

και το κυριότερο απο όλα δεν είναι πια ο ρομαντικός, γλυκός ιππότης που τα βάζει με όλα τα θηρία και ξεπερνάει όλες τις αντιξοότητες για να σώσει τη μια και μοναδική αγαπημένη του αλλά ένας μαλάκας και μισός, απόλυτα ευνουχισμένος, φαντασιόπληκτος που ανα διαστήματα είναι και με κάποια διαφορετική κοπέλα ερωτευμένος, φαινομενικά πνευματώδης αλλά σαφώς με καμία ουσία στο βάθος και ακόμα χειρότερα αν τον βάλεις να αναπτύξει τις ιδέες του εγγράφως. O ίδιος βέβαια έχει την τρομακτική ψευδαίσθηση οτι είναι και πολύ ωραίος τύπος με (τρομακτικά πραγματικά απο την απόλυτη μαλακία) υπαρξιακά ερωτήματα.

Φαντάζομαι κάνει εντύπωση αυτή η έντονη και ξεκάθαρη θέση μου για τους “πρίγκιπες” αλλά δεν είναι εντελώς τυχαία και σίγουρα παίζει καθοριστικό ρόλο το γεγονός οτι είμαι και εγώ άντρας και πραγματικά ντρέπομαι για αυτό το “φαινόμενο”.

Αυτόν τον “πρίγκιπα” κάποια γυναίκα μια φορά (μπορεί και περισσότερες) τον έχει συναντήσει. Εντυπωσιάζει στην αρχή (αυτή η αίσθηση μπορεί να κρατήσει και καιρό, εξαρτάται πόσο μάστορας η καλύτερα βλαχομάστορας είναι ο “πρίγκιπας”), κάποια στιγμή όμως έρχεται η απόλυτη απομυθοποίηση. Συνήθως όταν σφίξουν οι κώλοι και απο τα je t'aime και mon amour έρθουν στην πραγματικότητα. Που η πραγματικότητα περιέχει την καθημερινότητα και ώς επι το πλείστον η καθημερινότητα περιέχει άγχος, υποχρεώσεις, ευθύνες κ.α πολλά που όμως δεν ταιριάζουν σε έναν “πρίγκιπα” . Γιατί στην αμπελοφιλοσοφία ή όταν πίνουμε τα τσίπουρα και γενικώς αράζουμε, όλοι πολύ ωραία τα λέμε, (η αλήθεια είναι οτι ένας “πρίγκιπας” τα λέει καλύτερα, καταλαβαίνεις έχει εντριφήσει στο θέμα) όταν όμως καλείται να αποδείξει πόσο πρίγκιπας-κύριος είναι τότε είναι που χωλαίνει η κατάσταση.

Κάπως έτσι συνέβησαν τα πράγματα.

Αφιερωμένο σε όλους τους "πρίγκιπες" που:

1. Χαλάνε την “πιάτσα” και μετά δυστυχώς πέρνει και εμάς η “μπάλα”
2. Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθούν κάποιοι να τους πάρουν χαμπάρι και να τους ξεμπροστιάσουν (γιατί δυστυχώς μαζεύουν γύρω τους όποιους τελοσπάντων μαζεύουν
   και ζούνε το μύθο τους, βέβαια και αυτοί που είναι γύρω τους κατά 99% δεν ξέρουν με ποιόν έχουν να κάνουν)