ο Έρωτας

Νιώθω μεγάλη ανάγκη να μιλήσω για μένα. Μπορεί να θέλω να αμπελοφιλοσοφίσω μπορεί και όχι....δεν ξέρω, θα δείξει.
Νιώθω μια απέραντη μοναξιά, το μυαλό μου γυρνάει συνέχεια σε εικόνες και μυρωδιές του παρελθόντος, σε ο,τι έζησα και πραγματικά δεν είναι λίγα....όμορφα, άσχημα, μαλακίες, αστεία όλα μέσα στη δίνη του μυαλού μου. Θέλω πραγματικά να σταματήσω να γυρνάω στο παρελθόν, να ψάχνω συνέχεια για απαντήσεις στα γιατί, όλα αυτά τα γιατί που δεν μου απάντησες....
Βάζω ενα τζίν και βουλιάζω στο καναπέ ακούγοντας τις μουσικές μου...παίζει Tindersticks....χάνομαι μέσα στη ζάλη του αλκοόλ σιγοτραγουδώντας το κομμάτι που παίζει  'Rented rooms". Κάποιες φορές νιώθω οτι ο χρόνος σταματάει....
Κάποιες φορές σταματάει στις καλές στιγμές και κάποιες άλλες στις κακές, σήμερα δεν ξέρω που θέλω να τον σταματήσω. Νοσταλγώ και θυμώνω ταυτόχρονα, θέλω να θυμάμαι αλλά και να ξεχάσω, θέλω να μείνω εκεί αλλά και να προχωρήσω μπροστά, τα θέλω όλα και τίποτα.
Ένας φίλος μου λέει οτι αυτές τις στιγμές της απόλυτης παράνοιας η παρέα μου συνεχίζει να είναι το ίδιο όμορφη. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό γιατί πραγματικά αυτές τις στιγμές δεν θα ήθελα  να με γνώριζα.
Έχω σηκωθεί και στέκομαι στο παράθυρο. Τραβάω την κουρτίνα για να πάρω μια βαθιά εισπνοή κοιτάζοντας τη θέα. Ανακούφιση. Βγαίνω στο μπαλκόνι. Στο τέλος του δρόμου βλέπω δύο "πιτσιρίκια", γύρω στα 16, να περπατάνε χερί-χέρι. Κάθομαι και τα παρατηρώ. Μιλάνε, γελάνε, πειράζονται....πόσο όμορφη εικόνα. Σταματάνε μπροστά στην είσοδο της απένατι πολυκατοικίας. Κοιτάζονται και φιλιούνται λές και δεν θα ξανασυντηθούν ποτέ, με λαχτάρα και πάθος. Της χαιδεύει τα μαλλιά και εκείνη ακουμπάει στον ώμο του...¨Ενα τελευταίο φιλί και φεύγει....το αγόρι κάθεται και την κοιτάζει καθώς ανοίγει την πόρτα και λίγο πρίν μπεί μέσα του φωνάζει "σ'αγαπώ" "και εγώ"φωνάζει εκείνος. Μετά απο πέντε λεπτά γυρνάει και φεύγει. Έχει ήδη βγάλει το κινητό του και γράφει, μάλλον μύνημα σε εκείνη συλλογίζομαι  και χαμογελώ. Πόσο όμορφο πράγμα είναι ο έρωτας και ιδιαίτερα ο νεανικός, ο πρώτος έρωτας. Γλυκές αναμνήσεις με πλυμμήρισαν και το χαμόγελο μου έγινε διάπλατο. Θυμήθηκα τη Ν. τι να κάνει άραγε? έχουμε πολύ καιρό να μιλήσουμε, ο πρώτος μου έρωτας, όμορφος, γλυκός και απόλυτος όπως πρέπει να είναι. Την αγαπώ τη Ν. , πάντα θα την αγαπώ. 'Οσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσα χρόνια και να περάσουν πάντα θα την αγαπώ και θα είναι απο τα πιο γλυκά πρόσωπα της ζωής μου.
Ξανά βαθιά εισπνοή. Ανακούφιση. Μπαίνω μέσα, χαμηλώνω τη  μουσική, γεμίζω το ποτήρι. Έχει αλλάξει η διαθεσή μου. Νιώθω πιο ανάλαφρος, αυτή η εικόνα των ερωτευμένων παιδιών με έχει συνεπάρει. Μόνο μια εικόνα. Μια εικόνα γεμάτη νόημα και συναίσθημα. Αυτό είναι τελικά ο έρωτας. Η ανάγκη να χαθείς μεσα σε ένα κόσμο αισθήσεων και συναισθημάτων. Να ακουμπήσεις μια άλλη ύπαρξη, να μοιράστείς τις στγμές σου μαζί της, να ακούσεις, να αφουγραστείς....με την ελπίδα να κρατήσει. Για πάντα αν γίνεται (τι να κάνω?είμαι αθεράπευτα ρομαντικός).
Τα βλέφαρα μου έχουν βαρύνει, ξαπλώνω στο καναπέ και κλείνω τα μάτια μου. Το χαμόγελο επιμένει στα χείλη μου. Χαίρομαι. Η πίστη και η ελπίδα οτι όλα είναι δυνατά έχει ξυπνήσει πάλι μέσα μου. Για όσο κρατήσει γιατί ξέρω καλά οτι θα ξαναπέσω, όπως ξέρω καλά οτι θα σηκωθώ ξανά. Νανουρίζομαι με το "blue moon" των Cowboy junkies.
Ξύπνησα σήμερα το πρωί με την ίδια αίσθηση και το ίδιο χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη. ¨Ηθελα να γράψω όλα όσο ένιωσα χτές βράδυ.......




τάδε έφη φιλόσοφος