Η εξέγερση.....

Τον παρατηρούσα, ο δυναμισμός και η ενέργεια του με είχε συνεπάρει...

Μίλαγε τόσο αληθινα, για την αδικία, την φτώχεια και τον εξευτελισμό που βιώνει σήμερα αυτός ο τόπος. Με συγκινούσε...

Ήταν ελεύθερος, δεν φοβόταν να εκφράσει την αγανάκτιση του για την πολιτική κατάσταση, να θίξει και να καυτηριάσει όλα τα κακώς κείμενα σε αυτό τον τόπο.

Ήταν ο επαναστάτης...

...χωρίς αλήθεια (γι'αυτό και χρησιμοποιώ το ρήμα σε αόριστο).

Όταν ακούς έναν άνθρωπο να μιλάει τόσο έντονα για την αδικία, να είναι τόσο ευαισθητοποιημένος για κοινωνικά θέματα, να συμπονά και να συμπάσχει τον αδύναμο που αυτή τη στιγμή είναι ο μέσος όρος στη χώρα μας, περιμένεις οτι είναι ένα άτομο που κατά κάποιο τρόπο βιώνει παρόμοιες καταστάσεις και αν όχι, τουλάχιστον έχει αρχές.

Σε καμία περίπτωση δεν περιμένεις ένα “παιδάκι” , στην πραγματικότητα απροβλημάτιστο, που ζει στα βόρεια προάστια και κατεβαίνει στα ανατολικά για να κάνει τα θαλάσσια σπόρ του. Και με τίποτα δεν περιμένεις να μάθεις, στην συνέχεια τυχαία, απο κοινούς γνωστούς πόσο άδικος και βίαιος είναι στις προσωπικές του σχέσεις.

Η απογοήτευση μεγάλη, κυρίως γιατί το να είσαι Άνθρωπος δεν αποδεικνύεται με τα λόγια αλλά με τις πράξεις.

Καλά θα κάνουμε όλοι να έχουμε στο μυαλό μας, γενικά, δύο ρητά, βασικές αρχές του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος:

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε σένα “φίλε”....επαναστάτη, rockα....