Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012


Είμασταν όλοι εκεί......εσύ όμως δεν ήσουν!
Περίμενα, περίμενα, περίμενα. Τίποτα.
Δάκρυα γέμιζαν τα μάτια μου αλλά έσφιγγα τα δόντια για να μην τρέξουν σαν χείμαρος στα μάγουλα μου.
Το πολύ κρασί με είχε ζαλίσει, η μουσική είχε χάσει πια τη μελωδικότητα της και ακουγόταν σαν σφυρί που χτυπάει πάνω στο αμόνι. Δεν άντεχα άλλο και ξαφνικά μέσα σε όλη αυτή τη δίνη :φώτα, μουσική, άνθρωποι , σηκώθηκα άνοιξα την πόρτα και άρχισα να τρέχω σαν τρελός στο δρόμο.
Μπορεί να έτρεχα και καμιά ώρα (πολύ καλά πνευμόνια για καπνιστή) . Έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα.
Ένταξει κάποια στιγμή κουράστηκα και το έριξα στο περπατημα (παλιά μου τέχνη κόσκινο).
Κοντοστάθηκα σε μια γωνιά για να συγκεντωσω τις σκέψεις μου και να δώ τι θα κάνω.
Ήταν ξεκάθαρο, θα σε ψάξω. Επέστρεψα να πάρω το αυτοκίνητο (με το πόδι να το πάρω δεν γινόταν θα καταλάβεις μετά το γιατί, έχω μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια).
Το πού δεν είναι δύσκολο (παλιά σου τέχνη κόσκινο).
Μια και δυό πέρνω το δρόμο για την θάλασσα (ξέρεις εσύ). Φτάνω, κατεβαίνω απο το αυτοκίνητο και βγάζω τα παπούτσια. Μπροστά μου απλωνόταν η απέραντη παραλία. Σκέφτομαι απο μέσα μου :δεν μπορεί κάπου εδω θα είναι και θα περπατάει και αυτή. Χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκινώ. Περπατώ, περπατώ, περπατώ. Τίποτα όμως. Κοιτάζω δεξιά και αριστερά μήπως είσαι κάπου.
Στο βάθος βλέπω μια ανθρώπινη φιγούρα να περπατά. Δεν το πιστεύω κάτι σκιρτάει μέσα μου. Μπορεί και να είσαι εσύ. Μεταξύ μας ποιός άλλος θα μπορούσε να είναι. Νομίζω έχεις την πρωτιά κάθε καλοκαίρι στο να οργώνεις τις παραλίες, πολύ περπάτημα αδερφάκι μου. Δεν χάνω χρόνο τρέχω προς το μέρος της φιγούρας. Φτάνω, ακουμπάω τον ώμο, γυρνάει ένα πρόσωπο που δεν γνωρίζω.
Απογοητεύομαι. Δεν είσαι εσύ (αλλά καταρίφθηκε ένας μύθος, υπάρχει και άλλος που περπατάει, ρομαντικά και μελαγχολικά στις παραλίες).
Η ώρα περνά και κανένα αποτέλεσμα. Με λούζει κρύος ιδρώτας. Αν δεν σε βρώ? Όχι δεν γίνεται αυτό. Πρέπει να κάνω γρηγορα. Πρέπει να σκεφτώ.
Αφού έβγαλα τρομακτικούς κάλους στις πατούσες μου, είπα να σταματήσω και να πάω στο plan b.
(πραγματικά εσένα οι δικές σου οι πατούσες δεν σε πονάνε που κάθε καλοκαίρι δρόμο πέρνεις δρόμο αφήνεις?)
Το plan b ήταν το εξής: να ξαμοληθώ σε όλα τα μπιτσόμπαρα. Δεν μπορεί λέω κάπου εκεί θα είναι και θα πίνει μπύρες και σφηνάκια. Νο 2 αγαπημένη συνήθεια (το περπάτημα είναι το ν.1).
Πάω στο ένα πάω στο άλλο, τρεχω πέρα- δώθε, τίποτα. Δεν είσαι πουθενά. Δεν είναι δυνατόν, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα. Αν δεν περπατάς πρέπει οπωσδήποτε να πίνεις μπύρες με τους φίλους , να τραβάς φωτογραφίες, να έχεις να λές μετά ιστορίες (ερωτικές διότι είσαι ,βρε παιδί μου,πως να το κάνουμε ερωτιάρα ψυχή) και τα ρέστα.
Τίποτα όμως. Απελπισία. Θλίψη.
Επιστρέφω με βαριά καρδιά. Έχουν ανησυχήσει όλοι, έτσι όπως έφυγα χωρίς εξηγήσεις.
Πάω κάθομαι σε μια γωνιά και ανάβω τσιγάρο. Ένας ξαδερφος με πλησιάζει και με ρωτά πού ήμουν τόσες ώρες. Του απαντώ οτι είχα έρθει να σε βρώ αλλά πρίν τελείωσω την πρόταση μου λέει: Την κλείσαν πάλι μέσα, δωμάτιο 323, με ωραία θέα στον κήπο. Έπαθε πάλι τα γνωστά. Με το που μπήκε το καλοκαίρι ξεκίνησε τα παραληρήματα με το περπάτημα, τους μεγάλους έρωτες και τις ατελείωτες νύχτες στην παραλία με αλκοολ. Καταλάβαίνεις, στο συντριβάνι της πλατείας πήγαινε!

4 σχόλια:

  1. Συμβαίνουν αυτά στις μεγάλες ζέστες. Κι άλλα χειρότερα, μη σου πω...
    Την καλημέρα μου
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα misoagnosti!
    Συγνώμη για την καθυστέρηση.....
    συμφωνώ απολυτα, σε αυτή τη ζωή ο,τι μπορεί κάνει ο καθένας!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αμπελοφιλόσοφε μου,

    Πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε και πόσο καιρό έχω να διαβάσω κείμενο σου..! Ελπίζω να είσαι καλά..

    Μμμ,η αλήθεια είναι πως με προβλημάτισε αυτό σου το κείμενο..
    Δεν μπορούσα να καταλάβω εάν πρόκειται για προσωπική σου εμπειρία ή όχι. Αλλά όπως και να 'χει μου άρεσε πολύ γιατί αποτυπώνει την προσμονή, την επιθυμία και όχι την απάθεια! Θέλω κάτι και το κυνηγάω, το ψάχνω..! Όσο κι αν μου πάρει, όσο δύσκολο κι αν είναι, ό,τι κι αν χρειαστεί να κάνω..! Μακάρι να μπορούσα να κάνω ό,τι και ο ήρωας της ιστορίας σου..ή ό,τι κι εσύ..!

    Σε φιλώ γλύκα,θα τα πούμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. lonely μου,
    καλημέρα!Συγνώμη για την τόσο καθυστερημένη απάντηση....με "φάγανε" οι δουλειές.
    Το κείμενο είναι οι σκέψεις μου, οι απορίες μου, προσωπικά βιώματα και μια σχετική φαντασία!
    Χαίρομαι που σου άρεσε και ελπίζω να μην κάνουμε τόσο πολύ καιρό να τα ξαναπούμε!
    Να είσαι καλά, σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή