Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Το παπί

Μετά απο τρείς μήνες απουσίας (και κάτι παραπάνω) επέστρεψα...δυνατός και με μια βαθιά ανάγκη να μοιραστώ (ίσως και για να καταλάβω καλύτερα και ο ίδιος όσα συνέβησαν και όσα πρόκειται να έρθουν)
Και όπως λέει και ένας πολύ καλός φίλος τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ε, τότε ας πάμε κατευθείαν στην ουσία.
Ο κύριος λόγος αυτής της απότομης απουσίας μου ήταν κυρίως ψυχολογικός. Μια πολύ σοβαρή κατάσταση που βίωνε ο πολύ καλός μου φίλος με είχε απορροφήσει εξ' ολοκλήρου. Μια απίστευτη ιστορία που πραγματικά μας συγκλόνισε. Να διευκρινήσω οτι δεν ήταν θέμα υγείας, ξέρω και το πιστεύω και ο ίδιος οτι μεγαλύτερα πρόβληματα απο  θέματα υγείας δεν υπάρχουν αλλά και τα επιμέρους, όταν υπάρχει η υγεία, μας προβληματίζουν και μας στεναχωρούν.
Η ιστορία είναι πολύ απλή. Κυριολεκτικά σε μια νύχτα η ζωή του φίλου μου γύρισε τούμπα. Πούλησε τα αυτοκινητά του διότι όπως έχουν γίνει τα πράγματα πια θεωρείται πολυτέλεια να έχει κάποιος αυτοκίνητο πολλών κυβικών, τα σπίτια όχι γιατί δεν είναι δικά του, έκοψε οτιδήποτε θεωρούνταν μέχρι πρότινως αυτονόητο (βόλτες για ποτά με φίλους, φλέρτ, εκδρομές). Έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη. Κλείστηκε στο σπίτι των γονιών του και έκλεγε τη μοίρα του μέρα-νύχτα. Χρυσό τον είχαμε κάνει να βγεί λίγο έξω, να περπατήσουμε όπως παλιά. Η ψυχολογική κατάσταση του φίλου μου ήταν πολύ σοβαρή. Για να μην τα πολυ λέω δύο φορές προσπαθησε να τερματίσει τη ζωή του (αποτυχημένα βέβαια, ευτυχώς) και πόσες άλλες τον ψάχναμε όλοι τρομοκρατημένοι γιατί εξαφανιζόταν για ωρες, κάποιες φορές και μέρες. Πήγε σε μοναστήρι, πήγα και εγώ μαζί του. Τι να κάνουμε έπρεπε κάτι να γίνει. Ο φόβος μου για το τι τρέλα μπορεί να έκανε ήταν μεγάλος. Δεν το κρύβω οτι και εγώ ο ίδιος είχα αρχίσει να τα χάνω σιγά-σιγά. Το μόνο που έκανα ήταν να πηγαίνω στο γραφείο και μετά σε αυτόν. Που ήταν  ο άνθρωπος που όλοι είχαμε αγαπήσει? 
Για να μην πλατιάζω, μαζευτήκαμε κάποιοι φίλοι και αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι αλλά και τα δικά μας τα οικονομικά είναι πενιχρά όπως καταλαβαίνετε και μόνο μια λύση μπορούσαμε να προσφέρουμε στο φίλο μας. 
Να του αγοράσουμε ένα μηχανάκι, όχι βέβαια αυτόματο σκουτεράκι, ένα παπάκι αλλά απο το όλότελα καλή και η Παναγιώταινα που λέει και ο λαός. Μια και δύο πάμε σε μια αντιπροσωπεία για να δούμε τιμές αλλά δεν μας έβγαινε για καινούργιο και έτσι καταλήξαμε σε ένα μεταχειρισμένο (πάρα πολύ κατάσταση), το πλύναμε, το γυαλίσμε, του κουτιού το κάναμε. Έκεινη την ημέρα ήμουν τόσο χαρούμενος αλλά και φοβισμένος μαζί. Δεν ήξερα πως θα αντιδράσει ο φίλος μου. Πάμε, τελοσπάντων, του χτυπάμε το κουδούνι, με τα χίλια ζόρια κατέβηκε και άλλα τόσα για να βγεί μέχρι την εξώπορτα. Μόλις του το δείξαμε γούρλωσε τα μάτια και ξέσπασε σε κλάματα. Τα χάσαμε. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε αν ήταν απο χαρά ή λύπη και έτσι σαστισμένοι και εμείς απομείναμε να τον κοιτάμε.....Γύρισε μας κοίταξε και μας αγκάλιασε....
Απο τότε είναι πολύ καλύτερα. Καβαλάει το παπάκι του, βάζει λίγη βενζίνα και οργώνει την Αθήνα. 
Χαλάλι του αυτοί οι μήνες, όλοι οι άνθρωποι κάποιες φορές μπορεί να πέσουν το θέμα είναι να ξανασηκωθούν και στην δική μας περίπτωση να καβαλήσουν το παπάκι τους και να "σχίσουν" τους δρόμους!


υ.γ. Δεν το κρύβω πως πολλές φορές σκέφτηκα αυτό εδώ το μπλόγκ, όπως βέβαια οτι παρόλο που δεν έγραφα διάβαζα τα μπλόγκ των  λίγων φίλων  που είχα κάνει αλλά μπου ήταν αδύνατο να γράψω και στο δικό μου αλλά και στους φίλους. Μου κάνανε συντροφιά πάντως αυτά που διάβαζα.

6 σχόλια:

  1. Ελπίζω τώρα να είναι όλα καλύτερα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πραξη αφοσιωσης κι αγαπης...

    καλη αναταση, ψυχικη και πνευματικη :)
    καλες γιορτες να εχεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ilias
      Σε ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο Ilia μου! Πιστεύω για αυτούς τους λίγους κ καλούς δικούς μας ανθρώπους αξίζει να κάνουμε τα πάντα.
      Καλό Πάσχα σου εύχομαι κ Καλή Ανάσταση ψυχική κ πνευματική!Να είσαι καλά

      Διαγραφή
  3. Χαίρομαι που με επισκέφτηκες μα και που είσαι καλύτερα! Ανακάλυψες λοιπόν κι εσύ πόση χαρά μπορεί να δώσει ενα μικρό (σε σχέση με άλλα...) πράγμα στη ζωή μας και πιο πολύ στη ζωή των συνανθρώπων μας. Θα ήθελα να είχα φίλους σαν εσένα. Είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Μα δεν είμαι απο τους τυχερούς... Μου αρέσει η γραφή σου, θέλω να σε διαβάζω, γι' αυτό μη χάνεσαι ξανά! Άλλωστε, είναι κι αυτός ένας ρτόπος να φεύγεις...και να ξεφεύγεις... Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Ευαγγελία
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
    Να ξέρεις οτι η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και κάποια στιγμή εμφανίζονται οι άνθρωποι που αξίζει να είναι στη ζωή μας...μπορεί να αργήσουν λίγο αλλά σίγουρα θα έρθουν!
    Θα τα ξαναπούμε Ευαγγελία μου
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή